ಮರೆತ ನೆನಪುಗಳ ಮೇಲೊಂದು ಕವನ

ನೆನಪುಗಳೇ ನೀವೇಕೆ ಹೀಗೆ???

ನೆನಪುಗಳೇ,

ಈ ಬದುಕಿಗೆ

ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಮತ್ತದೇ ಮುನ್ನುಡಿ

ಬರೆಯದಿರಿ!!

ಬಿದ್ದ ಹೂವಿಗೆ

ಗಿಡವೆಂದೂ ಭೂತ,

ಗತಿಸಿದ್ದು

ತಿದ್ದಲಾಗದ ಬರಹ ಮಾತ್ರ.

ಪೂರ್ವ ಉತ್ತರವೋ, ಆಗ್ನೇಯ ಈಶಾನ್ಯವೋ

ಮನದ ಯಾವುದೋ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ

ಜಿರಲೆ ಕುಂಟೆ,

ಒಂದಿಷ್ಟು ಬಿಂಜಲುಗಳ ನಡುವೆ ಹೂತ

ದ್ರೌಪದಿಯ ಸೀರೆಯಂತೆ

ಸೆಳೆದಷ್ಟೂ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುವ

ನೆನಪಿನ ಸರ

-ಮಾಲೆಗಳೇ

ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ

ನನ್ನಾವರಿಸಿ ಮಜ ನೋಡುವುದ

ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ.

ನೆನಪುಗಳ ಪುಟಗಳನ್ನೆಲ್ಲ

ಹಳೆ ಪುಸ್ತಕದಂತೆ

ರದ್ದಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು

ಹಗುರಾಗಿ ಹಾಯಾಗೋಣವೆಂದರೆ

ರದ್ದಿಯಾತನೂ ತೂಗಿದ

ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಇರುವ ನೆನಪಿನ

ಪುಸ್ತಕವ..!!

ತೂಗಿ ತೂಗಿ ದಣಿವಾಗಿ

'ಬೇಡಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ

ರದ್ದಿ,

ಕೊಡುವಷ್ಟು ಕಾಸಿಲ್ಲ,

ಪುಗಸಟ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟೇನೆಂದರೂ

ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಲು

ಬೆನ್ನಲ್ಲಿ ಕಸುವಿಲ್ಲ'

ಎಂದ.

ಮಂಕಾದೆ ಅವನ ಕೊಂಕಿಗೆ

ಮತ್ತೆ

ಹೊಂಚ ತೊಡಗಿದೆ

ನೆನಪುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹರಿದು ಹಂಚಿಬಿಡಲು..

ಒಮ್ಮೆಯಂತೂ

ದಿನ, ವಾರ, ತಿಂಗಳು ಕಳೆದು ವರ್ಷವೇ

ಕೂತೆ

ನೆನಪುಗಳ ಸುಟ್ಟಿಬಿಡಲು.

ಸುಟ್ಟೂ ಸುಟ್ಟು ಶಾಖಕೆ

ನಾ ಕರಕಲಾದೆ

ಮಶಿ ಇಂಗಾಳದಂತೆ.

ಆದರೂ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಪಾರಾದೆನೆಂದು,,,,

ನಿನ್ನೆ

ರಾತ್ರಿ ರಾಣಿಯ

ಸವಿಗಂಪ ತಾಳಲಾರದೆ

ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿದರೆ

ನೆನಪುಗಳ

ಬೂದಿಯಲ್ಲಿ

ಬೆಳದೊಂದು ಹೂವಿನ ಗಿಡ

ಘಮ ಘಮಿಸುವ ಹೂವ

ಹೊತ್ತು

ಸತ್ತ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ

ಜೀವ ತುಂಬಿ

ಈ ಬದುಕಿಗೆ

ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಮತ್ತದೇ ಮುನ್ನುಡಿ

ಬರೆಯುತ್ತಿತ್ತು...

((((ತೇಜಸ್ವಿನಿಯವರೇ,

ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ಸಾಗರಿಯೂ ಅಲ್ಲ, ಚಿನ್ಮಯಿಯೂ ಅಲ್ಲ. ಸಾಗರಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಚಿನ್ಮಯಿಯ ಸ್ವಗತಗಳ ಛಾಯೆಯೇ ನಾನು. ನನ್ನ ವಿವರವನ್ನು ಹೀಗೆ ಗೌಪ್ಯವಾಗಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಆದರೂ ಕೆಲವು ಕಡೆ ನನ್ನ ಊರು, ಭಾಷೆ, ಹೆಸರಿನ ಹಿಂಟುಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.

ಹುಟ್ಟೂರಿಗೆ ಅಚಾನಕ್ಕಗಿ ತೆರಳಿದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ತಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗಿ ಯುಗಾದಿಯ ಶುಭಾಷಯಗಳನ್ನು ಕೋರುತ್ತೇನೆ..(ಯುಗಾದಿಯನ್ನು ಉಗಾದಿ ಅಂತ ಕರ್ಯೋದ್ಯಾಕೆ?? ಗೊತ್ತಿದ್ದವರು ತಿಳಿಸಿ.) ))))